Το Δεινοθήριο ήταν ένα πλάσμα που έζησε κατά τη διάρκεια της Μέσης Μειόκαινου εποχής και εξαφανίστηκε περίπου κατά την διάρκεια της Πρώιμης Πλειστοκαίνου εποχής. Είναι γνωστό ως το τρίτο μεγαλύτερο ζώο της ξηράς, που έχει υπάρξει ποτέ, με περίπου 5 μέτρα ύψος και ζύγιζε 5 με 10 τόνους. Για σύγκριση η καμηλοπάρδαλη φτάνει τα 4,5 με 5,5 μέτρα σε ύψος.
Το πλάσμα αυτό έμοιαζε πολύ με τους σημερινούς ελέφαντες, η μόνη πραγματική διαφορά είναι ότι είχε μικρότερο κορμό και οι χαυλιόδοντες του συνδέονταν με την κάτω γνάθο και όχι με την άνω γνάθο, όπως στους ελέφαντες σήμερα. Απολιθώματα Δεινοθηρίου έχουν βρεθεί κυρίως στην Ευρώπη, στην Ασία και στην Αφρική αλλά και στην Ελλάδα και πιστεύεται ότι η ύπαρξη τους οδήγησε στη δημιουργία αρχαίων ελληνικών μύθων για την ύπαρξη γιγάντιων αρχαϊκών πλασμάτων.
Από την απλή εξέταση του Δεινοθηρίου, μπορούμε να υποθέσουμε ότι είναι πολύ πιθανό να είναι ο πρόγονος του σημερινού ελέφαντα . Το πλάσμα λέγεται επίσης ότι συνδέεται με τα γομφοθηρία καθώς και τα μαστόδοντα, τα οποία έχουν εξαφανιστεί.

Το Πικέρμι αποκαλείται ως ο «Παρθενώνας» της παλαιοντολογίας. Οταν η πικερμική πανίδα κυριαρχούσε στην Ελλάδα (την εποχή της Μειόκαινου), το Αιγαίο δεν υπήρχε ακόμα. Στη θέση του απλωνόταν μια μεγάλη ξηρά, η Αιγηίδα. Στο Πικέρμι έχουν βρεθεί, μεταξύ πολλών άλλων, οστά ζώων που έζησαν εκατομμύρια χρόνια πριν. Κρανία ιππάριων (αφθονούσαν στο Πικέρμι), η κάτω γνάθος ενός μεγάλου αιλουροειδούς, του Metailurus major (θύμιζε το σημερινό πούμα), οστά κάτω άκρων από έναν (δυσεύρετο) Machairodus, γομφίο ενός Δεινοθηρίου (είδος μαμούθ) και τεράστια οστά ρινόκερων! Στη περιοχή ζούσαν τρία είδη ρινόκερων, τέσσερα είδη καμηλοπαρδάλων, αντιλόπες, γαζέλες, ελάφια, χοίροι, βοοειδή, ύαινες, χελώνες αλλά και μεσοπίθηκοι.

Τα πρώτα στοιχεία ήρθαν στο φως από ανασκαφές στη γύρω περιοχή. Η πρώτη έγινε από τον Σκοτσέζο Τζορζ Φίνλεϊ το 1836, όπου και ανακαλύψε το κρανίο ενός πιθήκου. Έρευνες γίνοντε και στις μέρες μας απο το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο.